چه آرام! چه خاموش! می دانم اما...!

لحظه ها بر من می گذرند اما رهگذارم. از همه گریزانم.درونم آتشی است افروخته از خشم از خودیه خویش. چرا من؟

من که از هر لحظه عاشق ترم. اما رهگذارم٬ رهگذار این دیار همشه ویرانی که مرا در خود غرق کرده است.