کاش یه وقتایی به گل هی پر پر شده هم فکر می کردیم. چرا هر دفعه که از جلوی یه گل رد می شیم می چینیمش؟ تازه بعدش هم بانهایت بی رحمی خودمون پرپرش می کنیم و از کارمون لذت می بریم و با خودمون می گیم چقدر باحاله!

واقعا چرا؟

کاش گل های قشنگمونو با دستای خودمون پر پر نمیکردیم و وقتی می چیدمشون اونا رو یه جای بهتر می گذاشتیم و اصلا چرا چیدن؟